Çocuğumuz İçin En Doğru Okul Seçimi

Çocuğumuz İçin En Doğru Okul Seçimi

Eskiden çoğu çocuk devlet okullarında ücretsiz eğitim alırdı. Özel okula gitmek adı üstünde daha özel bir durumdu. Ancak günümüzde özel okulların sayıları arttı. Ebeveynlerin değişen yaşam koşulları ile birlikte okullardan olan beklentileri yükseldi. Aileler çocuklarının gelecekleri ile ilgili endişeli. İmkânlarını zorlamak pahasına çocukları için en iyi geleceği hazırlamaya çalışıyorlar. Gelecek endişelerini ise çocuklarını en iyi okullara göndererek bertaraf etmeye çalışıyorlar.

En pahalı, marka okul mu? En iyi yetiştiren okul mu?

Diğer yandan özel okulların fiyatları ailelerin bütçelerini zorluyor. Cep yakan okul ücretleri her sene daha da zamlanıyor. Kulağa fahiş gelen fiyatlar eğitim sektöründe giderek normalleşiyor. Bu durum çocuklarının geleceği için endişeli olan aileleri daha da endişelendiriyor. Onları en iyi okullara... Yani “en pahalı” ve “en marka” okullara gönderemezler ise kendilerini yetersiz hatta suçlu hissediyorlar. Çocuklarını bu okullara kaydettiremediklerinde onların hayata 10-0 geriden başlayacaklarından korkuyorlar. 

• Çocuklarının gelecekte kariyerlerinden, 
• Ekonomik durumlarına... 
• Hatta ileride evlenecekleri kişilerin sosyo ekonomik profiline kadar... 

Tüm yaşam deneyimlerinin büyük ölçüde gidecekleri okulun adına göre belirleneceğini düşünüyorlar. Bu yaygın varsayım “Evladımın tahtını yaparsam bahtını da yapmış olurum.” inancını zihinlere kazıyor.

İmkan mı marifet mi?

Öncelikle kaliteli bir ortamda kaliteli bir eğitim almanın önemi yadsınamaz. 

• Yabancıl dil, 
• Sanat,
• Spor becerileri... 
• Üniversite sınavı başarısı... 
• Çocukların potansiyellerini gerçekleştirmelerine zemin hazırlayan imkânlar... 
• Çocuklara okulu sevdirecek güzel mi güzel kampüsler... 

Tüm bunlar özel okulların çocuklara sağlayacağı başlıca kazanımlar ve imkânlar. Şüphesiz her biri belirli ölçülerde önemli ve kıymetli kazanımlar. Dolayısıyla imkânları ölçüsünde her ailenin çocuğunu iyi bir okula göndermek istemesi çok doğal. Ancak hiçbiri çocukların gelecekte mutlu, başarılı, ekonomik olarak güçlü hatta özgüvenli bireyler olmalarını garantilemiyor.

Üniversite derecesi, sadece özel okullara has bir durum değil...

Hemen hemen herkesin çevresinde bizzat şahit olduğu başarı ve başarısızlık öyküleri vardır. Bu öyküleri biraz daha yakından incelemeye ihtiyaç var. Yaşam deneyimlerine yakından baktığımız zaman “en pahalı” ve “en marka” okullara giden çocukların otomatikman başarılı olmadığı... Ya da kısıtlı imkânlar ile yetişen her çocuğun da kaçınılmaz olarak başarısız olmadığı görülecektir. Haberlerde izlediğimiz üniversite sınavlarında Türkiye derecesi yapan çobanlar herkesin malumu. Ancak öyküler derece yaban çobanlarla sınırlı değil.

En prestijli kolejlere giden, birçok yabancı dili ana dili gibi konuşan ve hatta en iyi üniversitelerden birinden mezun olan bir adam... Kalabalık bir sofrada karısı tarafından herkesin içinde kendini aşağılanırken buluyor. Kadın; “Aman aman gözünüzü seveyim siz bir daha iş falan kurmaya kalkmayın. Karılarınızın tırnaklarıyla kazıyarak zor bela kazandığı paraları da daha fazla batırmayın.” Diyor adama. Ve adamın eşi tarafından herkesin içinde aşağılanışının acısını... Dahası hissettiği yetersizlik duygusunu telafi etmeye hiçbir diploma yetmiyor. En afili okullun diploması bile...

Üniversiteye Türkiye derecesiyle giren... O prestijli üniversiteyi yine dereceyle bitiren genç kadın... Hayata atıldığında maalesef aynı başarıyı sergileyemiyor. Girdiği işyerlerinde yöneticileri ile ve iş arkadaşları ile sıkıntılar yaşıyor. Kapılar suratına kapanmaya başlıyor. Dahası kariyerindeki hayal kırıklıkları özel hayatında da devam ediyor. Düğüne haftalar kala nişan atmak zorunda kaldığında... “Neden tüm bu talihsizlikler beni buluyor?” diyerek kara talihinden dem vuruyor.

İmkan az, seçenek de az...

Bir genç, babası devlet memuru olduğu için onunla beraber yıllarca karış karış Anadolu’yu geziyor ve imkânlar kısıtlı. Gittiği küçük şehirlerde okul seçeneği az. Tüm eğitim hayatını devlet okullarında tamamlıyor. Çalışkan, azimli ve güler yüzlü. Üniversiteden mezun olduktan sonra ilk kez 25 yaşında İngilizce öğrenmeye başlıyor. Sonrasında ise çok akıcı ve çok iyi İngilizce konuşuyor. Gencecik yaşında kendi ofisini kuruyor. Birçok başka gence istihdam sağlıyor. Yine genç yaşta ekonomik güce kavuşuyor. Mutlu bir evlilik ve iki çocukla beraber parmakla gösterilen bir aile babası oluyor. 

Ve daha niceleri... Bu öyküler elbette çocuklarımıza iyi bir eğitim aldırmayalım anlamına gelmiyor. Sadece bize mutluluğun ve başarının okul diploması ile belirlenmediğini hatırlatıyor.

Eğitim hayatı olmaz. Hayatın içinde eğitim olur. 

Çocuklarımızı hayata hazırlarken düşülecek en büyük yanılgı... Eğitimin okullarla sınırlı olduğunu düşünmek olur. Başarı ve mutluluk getiren birçok yaşam becerisi aslında ailede kazanılıyor. Çocuklar anne babalarının söylediklerinden ziyade... Anne babalarının ne yaptıklarına bakıyor ve onları modelliyorlar. 

Anne babası her çocuğun ilk kahramanlarıdır. Ve çocuklar kahramanlarına benzemek isterler. O yüzden anne babaların çok büyük bir sorumluluğu var. Çocuklarının sahip olmalarını istedikleri erdemlere evvela kendilerinin sahip olmaları gerekiyor. Ve bu erdemleri ailelerinde yaşatmaları... Bu sorumluluk okul taksitlerinden daha fazla dert edilmesi gereken bir konu. Maalesef bugün ekran karşısında hipnotize olmuş çocuklar çizgi film karakterlerini kahramanları olarak görüyor. Kimisi aynı evin içinde anne babasının suratını bile doğru düzgün görmüyor. 

Oysa her şeyden önemlisi... 

Bu çocukların örnek alabilecekleri... 

Ayak izlerini takip edebilecekleri... 

Onlara rehberlik edecek anne babaları olmasıdır. 

Öksüz ve yetimlerimizin ise onların ellerinden tutacak büyükleri olması... 

Ve bu okulların sorumluluğu değil, hepimizin sorumluluğu...

Herkesin ortak derdi var...

Ve belki de en önemlisi çocuklarımıza erken yaşta sorumluluk bilincini kazandırmak... Hayatta ancak emek verilerek bir şeyler elde edilebileceği gerçeğini onlara öğretmek. Bugün öğretmenlerin... Velilerin... Şirketlerde yöneticilerin ortak bir derdi var... 

“Şimdiki gençlik rahatlarına çok düşkün.  Hazlarından asla vazgeçmiyorlar. Her şeyin en iyisine layık olduklarına inanıyorlar. Aşağısını beğenmiyorlar... Ama zora gelmek de istemiyorlar.” 

Birilerinin gençlere hayatta böyle bir denklem olmadığını öğretmesi gerekiyor. Hayatta başarılı olmak için ızdırap çekmeye gerek yok, kabul. Ancak hiçbir alanda emek vermeden başarı elde etmek mümkün değil. Emek vermeden bir noktaya varılsa bile orada kalıcı olmak mümkün değil... Bir konuda emek vermek ise... İnsanın konfor alanından çıkmasını... Kendisini zorlamasını... Anlık hazlarından bir miktar vazgeçmesini gerektirir... 

Hayatta kazanılması gereken tek sorumluluk ise ders çalışmak değildir. Çocuklarımız bu gerçeği idrak etmedikleri müddetçe... 30 yaşına geldiklerinde birileri halen onların kirli çoraplarını çamaşır sepetine atmak zorunda kalacak... Birilerinin ise onlara küstahlığın ve benmerkezciliğin... Özgüven ve öz değer anlamına gelmediğini öğretmesi gerekecek. Okul kampüslerinden dışarı adımını attıkları anda gerçek hayat başlıyor. 

Çocukları okullara ve sınavlara hazırlamadan evvel hayata hazırlamak gerek...

Deneyimsel Tasarım Öğretisi Nedir?

Kim Kimdir Nedir?

İlişkilerde Ustalık Nedir?

Başarı Psikolojisi Nedir?

&

İnsanoğlu var olduğundan beri amacı hiç değişmemiştir.

Mutlu olmak, başarı olmak ve iyi ilişkiler kurmak…

  Deneyimsel Tasarım Öğretisi seminerlerinden;

“Kim Kimdir”,” İlişkilerde Ustalık” ve “Başarı Psikolojisi” sinde paylaşılan bilgiler,  kişiyi dününe göre daha mutlu ve başarılı yapar.  Deneyimsel tasarım öğretisi Seminer konuları; tüm zamanlar, tüm konular ve tüm insanlar için geçerlidir.

"Milyarlarca insan içinde bir kişinin ne önemi olabilir ki? Bunun cevabını o bir kişiye sorun..." 

Yahya Hamurcu