Ekrandaki Hayatlar

Ekrandaki Hayatlar

Akıllı telefonlar, bilgisayarlar ve tabletler ve internet kullanımı... Birçoğumuzun hayatının artık olmaz ise olmazları arasında. İlerleyen teknolojinin hayatımızı belirli noktalarda kolaylaştırdığı aşikar. Eskiden ufak bir iş için bile banka sırasında dakikalarca beklenirdi. Şimdilerde ise bir tuşla işimizi halledebiliyoruz. 

             

Karnesinde kırık olan çocuklar eskiden karneleri üzerinde düzeltmeler yapardı. Şimdilerde ise ebeveynler online olarak çocuklarının karnelerini görüntüleyebilmekte. Alışveriş yapmak istediğimizde bir tıkla mağazalar artık evimizde. Merak edilen birçok bilgiye ulaşmak ise artık çok kolay. Akla gelen her soruyu arama motoruna yazıp cevap bulmak mümkün.

Eski günlere özlem...

Bunlar teknolojinin hayatımıza getirdiği yadsınamaz kolaylıklar. Oysa bu kolaylıklar aynı zamanda hayatımızı hiç olmadığı kadar zorlaştırıyor. Birçok insan eski günlerin özlemini çekiyor. Aile hayatından, bayramlara, sohbetlerden, komşuluklara kadar... Neredeyse herkes herşeyin eskiden daha lezzetli olduğu konusunda hemfikir. Ve de daha gerçek ve samimi... Hem elimizden telefonlarımızı düşürmek istemiyoruz. Hem de eski günlerin lezzetini hasretle anıyoruz. Neyi yanlış yaptığımızın ise adını koyamıyoruz. “Geleceğe Dönüş” isimli bir film vardı. Filmde zamanda yolculuk yapıp olaylara müdahale edildikçe... Fotoğraflardaki bazı karakterler ve anılar silinmeye başlıyordu. Tıpkı filmdeki gibi günümüzdeki teknoloji de geçmişteki güzelliklerimizi siliyor. Örneğin eskiden misafir geldiğinde televizyon açmak çok ayıptı. Hatta televiyonun önüne ters çevirip bir sandalye konurdu. Misafirlikte televizyon açmak mevzu bahis bile değidi yani. Oysa şimdi misafirlikler yok denilecek kadar azaldı. Ender olan misafirliklerde de insanlar sohbet etmek yerine... Birlikte dizi izler oldu. 1+1 evlerde yaşayan insan için yemek masasına gerek kalmadı. Yemekler bir bar sandalyesini üstünde... Mutfağın bir köşesinde... Yalnız başına yenir oldu.

Yalnızlaşmak...

İşin garibi bu durum normalleşti. İnsan yalnızlaştığını farketmeden yalnızlaştı. Bir tuşla heryer ve herşey ulaşabilir oldu. 

Oysa uzaklar yakınlaştıkça yakınlar uzak oldu. 

Sosyal medya hesaplarından sosyalleşen insan asosyal oldu. Eskiden misafir gitmesin diye ayakkabıları saklanırdı mesela. Bayram sabahı beklenirken sevinçten göze uyku girmezdi. İnsanlar birbirini görmek için sigara ve kolonya kokan otobüslerde... Kusmak pahasına dahi olsa saatlerce yolculuk ederdi. Kalabalık sofralarda imece usulü pişirilirdi herşey. Ve hep beraber yenirdi... Bir mahallenin cenazesi  tüm komşuların cenazesiydi. Radyo bile açılmazdı evlerde. Düğün oldu  mu herkes bir ucundan tutardı çeyizin. Sevinç herkesin sevinci, üzüntü herkesin üzüntüsüydü. Kuru kalabalık değil bir topluluk içinde yaşardı insan. Ortak paydada birçok şeyi paylaştığı insanlarla birlikte olarak...

Sohbetin yerini diziler aldı...

Zamanla sohbetlerin yerini diziler aldı. Çiftler birbirinin gözlerinin içine bakmaz oldu. Çocuk kendi odasında ekran başında, anne bir köşede baba ise başka bir köşede ekran başında... Etten kemikten bedenler yan yana. Ama herkesin odağı ve konsantrasyonu bambaşka yerde yaşanır oldu. Aynı evin içinde böyle böyle yakınlar uzak oldu. Komşuları unuttuk zaten evvelden. Adları dahi bilinmez oldu. Ama yetmedi. Bu ekranlar ailenin içine dahi sızar oldu. Soframızda, salonumuzda hep o ekranlar baş köşede oldu. Ekranlarda yalıları izledikçe insan kendi evini beğenmez oldu. 

• Hep çok zengin olan... 
• İşe gitmeyen... 
• İşe gitse bile çalışmayan adamları gördükçe... 

İnsan çok emek verip helalinde kazanmaya erinir oldu. 

Çabuk zengin olmak istedi mesela. Herkes herkesi seyreder, herkes herkesin hayatına iç geçirir oldu. İnsan kendi hayatını beğenmez hale geldi. Mahremini gözler önüne serenler de... Hayatını adeta bir tiyatro sahnesinde yaşar oldu. Daha fenası mahrem nedir bilinmez oldu. 

İnsan gittiği tatilin tadını çıkarmak... 

Gittiği yerin güzelliklerini dinlemek, görmek, kokmak, tatmak yerine... 

O güzelliklerin fotoğrafını ve videosunu çekmekle meşgul oldu. Böylece insan gezmeye gittiği yere bir türlü varamaz oldu. 

Deneyimsel Tasarım Öğretisi Nedir?

Kim Kimdir Nedir?

İlişkilerde Ustalık Nedir?

Başarı Psikolojisi Nedir?

&

İnsanoğlu var olduğundan beri amacı hiç değişmemiştir.

Mutlu olmak, başarı olmak ve iyi ilişkiler kurmak…

  Deneyimsel Tasarım Öğretisi seminerlerinden;

“Kim Kimdir”,” İlişkilerde Ustalık” ve “Başarı Psikolojisi” sinde paylaşılan bilgiler,  kişiyi dününe göre daha mutlu ve başarılı yapar.  Seminer konuları; tüm zamanlar, tüm konular ve tüm insanlar için geçerlidir.

"Milyarlarca insan içinde bir kişinin ne önemi olabilir ki? Bunun cevabını o bir kişiye sorun..." 

Yahya Hamurcu